ذخیره مرخصی به معنای انجام مرخصی یا استفاده از ایام مرخصی معوق است. در بسیاری از کشورها و محیط‌های کاری، کارکنان حق دارند از تعداد معینی از روزهای مرخصی در سال بهره‌برداری کنند. این ایام مرخصی معمولاً برای استراحت و تجدید نشاط کارکنان تعبیه شده‌اند و به عنوان یک حق کارکنان در معاملات کاری به شمار می‌روند.
اگر کارکنان تمامی ایام مرخصی خود را در یک سال کاری استفاده نکنند یا استفاده نشده بماند، بعضی از سازمان‌ها و کشورها به کارکنان اجازه می‌دهند تا ایام مرخصی باقی‌مانده را به سال‌های آتی منتقل کنند. این عملی است که به آن “ذخیره مرخصی” می‌گویند.
در مواردی که کارکنان مجبور به ترک محیط کار به دلیل مواردی مانند بیماری، مرخصی بدون حقوق (مرخصی تعطیل)، یا دیگر علل مسدود‌کننده شوند، آنها ممکن است از مرخصی‌های معوق خود استفاده کنند تا از از دست رفتن درآمد خود جلوگیری کنند.
ذخیره مرخصی معمولاً با توافق کارفرما و کارکنان صورت می‌گیرد و باید مطابق با قوانین و مقررات محلی و ملی باشد. همچنین، شرکت‌ها ممکن است به کارکنان اجازه دهند که ایام مرخصی خود را به همراه دستمزد یا حقوق خود دریافت کنند یا به صورت مالی معافیت‌های مالیاتی بگیرند.
- ذخیره حق سنوات و ذخیره حقوق ایام مرخصی استفاده نشده
- حق بیمه سهم کارفرما
- تسلیم فهرست ماده ۱۹۷
اجرای ماده ۸۶ قانون مالیات‌های مستقیم
- در زمان رسیدگی به مالیات حقوق، ثبت و شناسایی ذخیره‌های یاد شده مشمول تسلیم فهرست حقوق نبوده و همچنین شمول جریمه ۱۹۷ ق.م.م در زمان ذخیره‌گیری فاقد موضوعیت می‌باشد.
- معادل یک ماه آخرین حقوق و دستمزد و همچنین مابه‌التفاوت تعدیل حقوق سنوات قبل به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی تلقی خواهد گردید.
- هزینه مربوط به ذخیره حقوق ایام مرخصی استفاده نشده در زمان پرداخت و بستانکار نمودن حقوق بگیر به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی تلقی می‌شود.
- وجوه پرداختی بابت حق سنوات و حقوق ایام مرخصی استفاده نشده، فارغ از بازنشستگی، از کار افتادگی، قطع همکاری و یا ادامه کار حقوق بگیر، از پرداخت مالیات معاف می‌باشد.
- حق بیمه سهم کارفرما مشمول مالیات حقوق نمی‌باشد، بنابراین شمول جریمه عدم تسلیم فهرست در این خصوص موضوعیت ندارد.
