تبصره ۳ ماده ۱۴۷ قانون مالیات های مستقیم راجع به چگونگی تعیین مالیات می باشد. بدین ترتیب که اشخاص و شرکت‌ها، تولیدی‌ها و … بایستی مالیات بر درآمد خود را هر سال کاری پرداخت نمایند.
این موضوع آنقدر اهمیت دارد که اکثر شرکت‌ها برای جلوگیری از مشکلات احتمالی سعی می‌کنند در این زمینه از خدمات مشاوره مالیاتی استفاده کنند. ماده ۱۴۷ ق.م.م، اطلاعات کاملی در زمینه نحوه تعیین مالیات برای شرکت‌ها و اشخاص ارائه می کند. بنابراین دانستن آن برای عموم اشخاص از اهمیت بالایی برخوردار است.
تبصره ۳ ماده ۱۴۷ قانون مالیات های مستقیم
این ماده نحوه تعیین و پرداخت مالیات را که به اشخاص حقیقی یا حقوقی تعلق گرفته را مشخص می کند. هزینه‌هایی که برای تعیین درآمد مالیات مشخص می شود، براساس تبصره ۳ ماده ۱۴۷ به شرح زیر می باشد:
هزینه‌ها باید در اسناد و مدارک مربوط به درآمدهای شرکت ثبت شوند. و مطابق معیارهایی که از طرف سازمان امور مالیاتی تعیین گردیده است تهیه و تنظیم شوند. در صورتی که هزینه‌ای در این قانون ثبت نشده باشد یا از حد مشخص شده بیشتر باشد، پرداخت آن می بایست براساس مصوبات هیئت وزیران باشد. که در این شرایط مورد تایید اداره مالیاتی قرار می گیرد. در نتیجه می توان گفت این ماده می تواند به صاحبان کسب و کارها و افراد مشغول به کار اقتصاد کمک کند تا برآوردی حدودی از مالیات خود داشته باشند.
این تبصره چه اختیاراتی را از مودیان نفی می کند؟
مطابق این ماده مودی نمی تواند هزینه بالای ۲۰,۰۰۰,۰۰۰ میلیون تومان طی تصویب نامه شماره ۷۷۸۹۹/ت۵۹۷۲۷هـ مورخ ۱۴۰۱/۰۵/۰۹را نقدی بپردازد و حتماً باید برای کلیه هزینه های بالای ۲۰ میلیون تومان از حساب بانکی خود اقدام نماید. این تبصره کمی برای مودی سخت محسوب می شود، زیرا مودی حتی نمی تواند چک های دریافتی خود را خرج کند.
تبصره ۱ ماده ۱۴۷ قانون مالیات های مستقیم
طبق این تبصره صاحبان کسب و کارها، اشخاص حقیقی و حقوقی که مشمول ماده ۹۵ قانون مالیات مستقیم هستند موظف اند که دفاتر و مدارک خود را نگه دارند. این دفاتر جزء اسناد موسسه به حساب می آید.
تبصره ۲ ماده ۱۴۷ قانون مالیات های مستقیم
این تبصره راجع به هزینه هایی است که از نظر سازمان مالیات کشور مورد تایید نمی باشند. و همچنین شامل هزینه‌هایی هستند که از پرداخت مالیات معاف بوده و یا مالیات صفر دارند. یا اینکه با نرخ مشخص محاسبه می شوند.
تبصره ۳ ماده ۱۴۷ قانون مالیات مستقیم
بر اساس این تبصره، در صورتی که پرداختی موضوع مالیات مستقیم به شیوه معامله تهاتری یا پایاپای انجام نشود و مبلغ آن بیشتر از ۲۰۰,۰۰۰,۰۰۰ میلیون ریال باشد پرداخت مبلغ باید از طریق تسویه وجه و سامانه بانکی انجام شود.
هزینه های مورد قبول طبق تبصره ماده ۱۴۷ قانون مالیات های مستقیم
- هزینه‌های وابسته به فعالیت‌های موسسه (با ارائه اسناد و مدارک)
- هزینه‌های قابل قبول مالیاتی (مبالغ بالاتر از ۲۰ میلیون تومان و با تراکنش مالی)
- هزینه باید در هر دوره شناسایی شود و برای ارائه به سازمان ثبت شوند. (هزینه‌ها می بایست در دفاتر و اسناد قانونی ثبت شوند)
- هزینه‌های مرتبط با تحصیل درآمد در همان دوره مالی
- هزینه در هر دوره مالی متناسب بارعایت حد نصابی که تعیین شده باشد
هزینه هایی که مورد قبول طبق تبصره ماده ۱۴۷ قانون مالیات های مستقیم نمی باشند
بعضی از هزینه‌ها که گاهی اوقات توسط صاحبان مشاغل و شرکت‌ها ارائه می‌شوند شرایط لازم را ندارند که در زیر آورده شده اند:
- هزینه‌های ناشی از زیان
- هزینه هایی که با فعالیت موسسه ارتباط نداشته باشد
- پرداختی های شرکت به دولت، شهرداری‌ها
- هزینه های کاهش ارزش موجودی و سرمایه گذاری ها
- پاداش هیئت مدیره
- هزینه فعالیت‌هایی که معاف از مالیات می باشند (فعالیت‌های مطبوعاتی، دامپروری، کشاورزی)
- زیان های حاصل از فعالیت خارج از کار اصلی شرکت با نرخ جداگانه
هزینه‌های ذکر شده در موارد بالا نباید در لیست هزینه‌های شرکت ارائه شوند، چرا که مورد قبول نمی باشند.
شرایط پذیرش هزینه های ماده ۱۴۷ ق.م.م چیست؟
ممیزان مالیاتی در هنگام بررسی باید مدارک خرید را بررسی نمایند تا هزینه مالیاتی شناسایی شود. در صورتی هزینه‌ها ‘خرید بالاتر از ۲۰,۰۰۰,۰۰۰ میلیون تومان’ – تصویب نامه شماره ۷۷۸۹۹/ت۵۹۷۲۷هـ مورخ ۱۴۰۱/۰۵/۰۹
طبق نظر ممیزان تایید می شود که شرایط لازم را داشته باشد.
ممیزان مالیاتی برای جلوگیری از کاهش جرایم مالیاتی به مدارک ذکر شده در زیر نیازمند هستند
- بیجک
- پیش فاکتور خرید
- درخواست خرید
- فاکتور خرید
- صورتحساب بانک، چک یا فیش بانکی
- بارنامه
- باسکول
موسسه حسابداری و مالی حسابا با خدمات مشاوره مالیاتی به شما در جهت مشاوره مالیاتی در زمینه تبصره ۳ ماده ۱۴۷ قانون مالیات های مستقیم و تعیین مالیات به می تواند کمک رسانی کند.
